Wirus nie zwalnia tempa.

Dzień zaczynam rutynowo: sprawdzam youtubowy kanał ”Roylab Stats” który na bieżąco podaje informacje o ofiarach oraz zakażonych wirusem i pomimo smutku, patrząc na tabelę wypełnioną coraz to wyższymi liczebnikami przypominają się słowa Stalina, który mawiał, że śmierć jednostki to tragedia, a śmierć milionów to statystyka.

Oczywiście na szczęście nie ma jeszcze milionów… jednak nie rokuje dobrze kiedy widzi się samolubne, a może nawet hedonistyczne zachowania Paryżan czy Londyńczyków masowo grupujących się w barach i na imprezach. Niepokoją także hiszpańskie, przepełnione szpitale i brak respiratorów dla ludzi.

Na wyspach nie jest lepiej, na koncert rockowego zespołu w Walii przyszła cała hala, a i przyjaciel tam mieszkający jest ultra wyluzowany i zdaje nic sobie nie robić z wirusa.

Osobiście nie boje się o swoje życie chociaż staram się przestrzegać zaleceń lekarzy i autorytetów. W czasie pandemii mam w końcu więcej czasu na remont, ale też dla znajomych i chociaż nie obejrzymy meczu czy gali boksu to możemy napić się piwa czy czegoś mocniejszego. Oczywiście staramy się pozostać w małym, ”sprawdzonym” gronie.

Jeśli chodzi o bliskich z rodzicami postanowiliśmy, że nie będziemy się przez jakiś czas widzieć, a swoje wizyty u dziadka ograniczyłem do przyniesienia mu codziennej gazety lub większych zakupów co któryś dzień, nie ma mowy o herbacie. Uważam, że lepiej dmuchać na zimne. Nie można lekceważyć procentowej umieralności u osób 60+